Groźne dziecko

Wśród rozlicznych komentarzy, jakie ostatnio przeczytałam na temat ustawy zakazującej aborcji, jeden – którego źródła niestety już nie pamiętam – ujawnił dokładnie, o co walczą różni zwolennicy aborcji, czy tak zwanego wolnego wyboru.

Brzmiał on mniej więcej: „Nikogo nie można zmuszać do odwagi”.

Jakże błyskotliwa uwaga! I jak cudownie opisująca sedno tego, o co walczą strajkujące kobiety. Chcą wyboru. Wyboru między czym a czym, de facto? Można to różnie przedstawiać. Między istnieniem zarodka a jego usunięciem (wg zwolenników aborcji). Między życiem dziecka a jego śmiercią (wg zwolenników zakazu aborcji). Między urodzeniem dziecka a jego nieurodzeniem.

Tylko do czego sprowadza się ten wybór, niezależnie od tego czy jesteśmy przekonani, że zarodek jest człowiekiem czy też nie?

„Nikogo nie można zmuszać do odwagi.”

A zatem to wybór między odwagą a lękiem. Między przyjęciem z odwagą tego, co przyniósł los – czy to dziecka chorego czy dziecka ojca gwałciciela, a odrzuceniem tego z lęku.

Jeszcze prościej. To wybór między lękiem przed dzieckiem a przyjęciem go z odwagą.

Bo nawet nie wnikając w to, czy zarodek jest człowiekiem czy nie, to przecież nie zarodka zwolennicy aborcji się boją, tylko dziecka, które się potem ma z tego zarodka urodzić.

Dziecko. Oto jest zagrożenie współczesnego człowieka. Chore dziecko. Dziecko niechciane. A nawet nie to konkretne dziecko. Aborcjoniści nie lękają się dziecka, które już tu jest, urodzone. Lękają się tego, które ma się urodzić. Które nawet się jeszcze nie urodziło. A więc jest zagrożeniem czysto potencjalnym.

Może urodzi mi się dziecko chore. Będzie mi ciężko. Nie dam rady.

Tylko czy ja naprawdę wiem, że będzie mi ciężko? A może wbrew chorobie pokocham to dziecko? Będę kochać je, mimo trudu i bólu?

Oczywiście może się zdarzyć, że go nie pokocham. I wtedy co?

Tylko, że miłość jest wyborem. Miłość nie jest porywem serca, tylko jest wyborem. Miłość jest wtedy największa, kiedy kochać jest trudno. To trochę jak z przyjaźnią. Najlepszych przyjaciół poznaje się w biedzie. A największą miłość poznaje się w trudnościach. Miłość jest wyborem i to odważnym wyborem.

Może urodzi mi się dziecko z gwałtu i boję się, że będę go nienawidzić. A może pozwolę sobie je pokochać i ta miłość uzdrowi moje rany?

Bo tylko miłość uzdrawia. Tylko miłość ma moc pokonania tego, co trudne. Nie lęk. Nie ucieczka. Nie wyparcie.

Wybór, o który walczą strajkujące kobiety to wybór między miłością, a lękiem przed potencjalnym zagrożeniem.

W żadnym innym wypadku współczesna kultura nie promuje lęku. Dezerter z wojska zawsze jest surowo karany. Człowiek, który z lęku zadenuncjował źydowskich sąsiadów jest zbrodniarzem. Tylko ten, kto z lęku ucieka przed dzieckiem (sic!) ma do tego święte prawo.

Każda aborcja jest dokonywana z lęku. Z lęku przed potencjalnym zagrożeniem. To oczywiście też jest wybór. Tylko że na drugiej szali jest wybór miłości.